Flycatchers

Shame on me! Weer zo lang geleden… maar nu zijn de vooruitgangen van de lieverds heel subtiel. Ze moeten ook een paar keer dat bepaald gedrag tonen eer we zeker zijn dat het een vooruitgang is in plaats van een  toevalligheid. Bruja heeft leren vliegen vangen in huis. Leuk tijdverdrijf als je baasjes aan’t renoveren zijn en de deuren openlaten. Ze hapt in de lucht naar die vliegende beesten. Als ze een te pakken heeft, laat ze de vlieg meteen vallen op de grond. Blijkbaar is vliegenvlees toch niet zo lekker. Een tijdje later heeft ook Miguel het gedrag overgenomen. Grappig hoe ze hier met twee in de lucht aan’t happen zijn, met bijhorende vlugge bewegingen. We waren aanwezig in Borgloon, een wandeling van EGS. De eerste sinds februari, met een grote groep! De eerst met Miguel. Hij is al heel ontspannen in de kleine, wekelijkse wandelgroep. Dus was ik wel heel nieuwsgierig wat zo’n grote groep honden en mensen met hem zouden doen. Hij deed of het de normaalste zaak van de wereld was! Die staart van hem bleef ontspannen hangen tijdens de  wandeling en hij keek amper achter om! Hij durft ook bij vreemden even te schooien voor aandacht, al is dat nog onzeker. Ook in huis bloeit hij open. Hij speelt met Bruja. Tegen elkaar opschuren en springen en even de andere happen. Als de deur naar de tuin openstaat, rennen ze allebei rondjes in huis en tuin.  Zoveel energie en geluk, dat vult je huis meteen. Bij Tom’s ouders komt Mig heel los. Eva, de Golden Retriever, waar Bruja niet meteen vriendjes zal worden, is wel een speelmaatje geworden van Mig. Als het even kan, lopen ze beiden in de tuin. Totdat Eva niet meer kan natuurlijk. Tom’s stiefpa boekt de meeste vooruitgang met Miguel. Al is het nog heel onzeker, maar Mig gaat Emile toch opzoeken en laat zich aaien. Naar mannen toe is dit een grote overwinning! Als we met z’n viertjes naar Nieuwenhoven gaan, kan Tom Mig ook al aanlijnen. Maar dan moet Mig wel uitgelopen zijn, anders speelt hij een spel met ons! Even korterbij komen, blijven staan.. en dan weer wegspurten. Je ziet hem gewoon lachen! Tijdens het wandeling reageert hij ook op onze uitdagingen. Een bruuske beweging en snel naar hem toe lopen zorgt ervoor  dat hij wegloopt. Na het korte sprintje komt hij weer bij ons staan en kijkt hij alsof hij wou zeggen: “Doe dat nog eens.”

Shame on me! It’s been a long time…again! But nowadays the changes of our honeys are very subtle. And they have to repeat that type of behavior more to be sure of a real change and not some casualty. Bruja learnt to catch flies in house. Enjoyable activity when your parents are working in house and leave the doors open! She gasps in the air to catch the flies. When she has one, immediately she drops the fly on the ground. Apparently fly-meat isn’t tasty. A couples of days later, Miguel copied that behavior. It’s a funny sight, seeing them gasping in the air with very quick movements. We were present in Borgloon, a walk for EGS. The first walk in a big group since February, the first one with Miguel. During the weekly meetings he shows relaxed behavior. I was very curious how he’ll react with such a large group of dogs and humans. He pretended it was the most normal thing on earth! His tail was relaxed during the walk and he barely looked back. Now he dares to sniff on strangers, even tough with  precaution . In home, Miguel grows. He’s playing with Bruja. They rub each other against another and give each other bites to please. When the door is open, they run laps around the garden and house. So much energy and happiness, it fills your home! At Tom’s parents Miguel behaves very comfortable. Eva, the Golden Retriever is a play mate of Miguel. Bruja doesn’t like Eva that much. But when it’s possible Eva and Mig run around the garden. Until Eva is tired of course. Tom’s stepdad is the man, besides Tom, who had most progress with Mig. Uncertain, but yet curious for Emile, Mig searches for him and let him pet. This is a big victory for Miguel and men! In the meadow in Nieuwenhoven Tom can call Mig. But Mig shows his firm character: he only answers the call when he had enough, when all energy is gone. He loves to run free! If he hadn’t enough, he plays a game: approach, run away, approach, run away! You can see him smile! During the walks he responds well to our attempts to play. A sudden movements and a quick approach let him speed away. After a sprint he joins us again and looks at us: “Let do that again!”

Renovations

Renovaties

Renovations

Ja, ik weet het, het is weer lang geleden! Ondertussen heb ik een nieuwe job en zijn de renovaties weer begonnen. Onder al dat lawaai en druk gedoe blijven Bruja en Miguel er relatief kalm onder.  Ze zitten zoveel mogelijk buiten, uit het stof en lawaai. Bruja wil toch liever hare zetel want zij staat als enige te vechten met de veranda- of vliegendeur. Mig geniet van het nieuwe hondenverblijf buiten. Tom heeft een stalletje aangepast voor hen. Hondenluik in, onderstel van een oude zetel en een drinkkom, meer had Miguel niet nodig. Tegenwoordig moeten we hem daar meer gaan zoeken dan in de zetel. Miguel is kloeker aan het worden. Samen met Bruja komt hij tijdens etenstijd eens snuffelen aan tafelen. Dat deed hij anders niet. Ook bij het geven van eten blijft hij staan aan de drinkbak. Bij elke toenadering ging hij eerder op een andere plaats staan. Naar de fretten toe heeft hij een positieve ingesteldheid. Bubu krijgt elke dag 2x medicatie. Als Mig ziet dat het medicatietijd is, spurt hij van de zetel naar de kooi, met zijn staart op het hoogste punt. Met het deurtje open van de kooi stopt hij zijn hele snuit in de kooi. Hij ruikt vooral aan de dekens en als het kan aan een fret zijn poep. Als Bubu zijn medicatie aan’t oplekken is, komt Mig speciaal onder mijn arm piepen om toch maar zeker te ruiken wie er zit. Als het eventjes duurt, stretcht hij ondertussen zich uit. Maar als ik Bubu terug wil in de kooi zetten, veert Miguel al kwispelend weer recht want hij kan weer snuiten in de kooi. Als ik een rechtstreekse confrontatie tussen hen doe, gaat Mig achteruit, maar behoudt zijn nieuwsgierigheid. Heerlijk gedrag vertoont hij! Gisteren werden Mig’s tanden ‘gerenoveerd’. Maar bij de dierenartsenpraktijk liep het mis. Toen ik de autokoffer opendeed om Miguel uitlaten, was hij zo snel en de lijn zo onbereikbaar, dat hij los de drukke steenweg opliep! Ik weet dat je eigen paniek onder controle moet houden en hem niet mag achternalopen…maar als je geliefde hond ziet weglopen, richting de steenweg waar auto’s aan 90km/uur doorsjeesen.. DAN REN JE ZO SNEL MOGELIJK NAAR HEM TOE! Natuurlijk schrok Mig van mijn reactie,… heel snel liep ik de andere kant op, de praktijk binnen en riep: “Mijn hond is los” waarop iedereen aan kwam rennen. Mig bleef bij mij in de buurt, maar naderde af en toe die drukke weg, mijn hart ging in overdrive. Met zijn allen dreven we hem richting mij. Uiteindelijk bleef hij staan zodat ik hem vast kon pakken. Meteen pakte ik hem vast met heel zijn lichaam. Ik kon hem wel doodknuffelen! Zoveel stress, zoveel adrenaline…allemaal niet goed voor onze harten. Gelukkig kreeg ik veel hulp van de dierenartsen, assistenten en de poetsvrouw! Pfew, ik ben er nog niet goed van…. Toen hij bij de dierenarts was en ik weer in de auto, kon ik wel wenen van alle emoties: ongeloof, angst en nadien opluchting.. Paar uur later mocht ik hem weer ophalen. Alsof niks gebeurd was, zat hij te kwispelen in de box. Even infuus eruit en weer op weg. Blijkbaar had de verdoving zijn remmingen weggenomen. Terwijl Bruja heel zielig ons bijna niet meer herkende,  kwispelde Miguel in het rond. Ook vond hij de moed om aan andere mensen in de praktijk te snuffelen. Dit gedrag had ik nog nooit zo vlug gezien met vreemden! Eenmaal thuis, vond hij de zetel terug en reageerde alsof hij niks had meegemaakt! Hij heeft nog last van diarree. Laatste dagen waren ook erg stressvol voor hem door het kappen van muren. Maar voor alle zekerheid laten we het testen op parasieten…dat betekent 3dagen lang kakjes bijhouden..jakkes!

Yes, I know it's been a long time ago! Meanwhile I have a new job and the renovations started. Among all the noise and hassle Bruja and Miguel remain relatively calm. They sit outside as much as possible, away from the dust and noise. Bruja would rather lay in her seat because she is fighting with the porch door or fly door. Mig enjoys the new dog stay outside. Tom has a stall adapted for them. A special dog entrance, an old seat and a drinking bowl, Miguel doesn’t need any more. Nowadays we have to search him there instead of the couch inside.  Miguel shows to be more wisely. Together with Bruja during dinner time, he even comes sniff dining. He didn’t do that before. Even when I fill the bowls, he stays put. Not so long ago he ran a lap around the table during a direct approach of one us. Towards the ferrets he has a positive attitude. Bubu gets medication twice a day. When Mig sees it’s medication time, he spurts from the couch to the ferrets’ cage with its tail at the highest point. With the open door of the cage he puts his whole snout in the cage. He smells especially on the blankets and if possible a behind of a sleeping ferret. When Bubu’s eating his medication, Mig comes specially under my arm to sniff who’s eating. When the eating takes a while, he now stretches  himself. But when I put Bubu back in the cage, Mig bounces right back, already wagging because he can look back into the cage. When I directly confront them, Mig goes back, but retains his curiosity. Delicious behavior! Yesterday Mig's teeth are 'renovated'. But at the vet practice, things went wrong. When I opened the car trunk to let Miguel out, he was so fast and the line so unattainable that he wandered off the busy main road! I know you must control your own panic and don’t run after him ... but if your beloved dog runs away, toward the road where cars  drive 90km/hour .. THEN YOU RUN AS FAST AS POSSIBLE TO CATCH HIM! Of course my reaction startled Mig ... very quickly I ran the other way, in the practice and called: "My dog ​​is loose" when everyone came running. Mig remained in my neighborhood, but occasionally approached the busy road. My heart went into overdrive. With all the people we drove Miguel towards me. Finally he stopped so I could take him. Immediately I start hugging…. I could hug him dead! So much stress, so much adrenaline ... not good for our hearts. Luckily I got help from the vets, assistants and the cleaning lady! Pfew, I'm still a bit shocked .... When he was at the vet’s and I was back in the car, I could cry because of all the emotions: disbelief, fear and then relief.. Few hours later I could pick him up. As if nothing had happened, he was wagging his tail in the box. Just get the drip out and back on the road. Apparently, the anesthetic removed the inhibitions. While Bruja was very sad and hardly recognized us, Miguel wagged around. He also found the courage to meet other people in the practice. This behavior I had never seen so quickly with strangers! Once home, he found the back seat and he reacted as if nothing had happened! He still has diarrhea. Last days were very stressful for him by cutting down walls. But let's be sure to test for parasites ... that means 3 days long collecting some poo’s! Yummy!

Vandaag is Bruja 3jaar geworden! Gelukkige verjaardag meid! Ze laat dat nieuwe levensjaar rustig passeren op de zetel.

Today it’s Bruja’s Birthday! 3years old! Happy birthday girl! She let that new age pass quietly on the couch.

Gisteren heeft Miguel kennisgemaakt met de dierenarts Ine. Hij was schichtig, zoals verwacht. Maar al bij al viel de angst mee. Het helpt erg dat Ine een zoete, lieve, vrouwelijke dierenarts is. Hup, hem op de tafel gezet, want zelf opspringen is wat eng. Dit is de eerste keer dat ik hem opneem. Jongens, wat een gewicht! Algemene controle gaf goede resultaten. Enkel had hij een genezende huidontsteking aan de bovenkant van zijn voorste poten. Mij was die plek nooit opgevallen. Maar het was al aan het genezen, dus moesten we gewoon zien dat het niet rood en opgezwollen was. Jeuk had Mig niet, dus alles was positief. Toen kwam de inspectie van het gebit..ja, het was echt duidelijk dat hij dringend een poetsbeurt nodig heeft. Even kijken hoe het zit met agenda’s, maar binnen een aantal weken zou het gebeuren. Meteen heb ik al besproken dat ik bij het inslapen en ontwaken in de buurt mag zijn. Zo’n verrassing als Bruja zou het niet zijn. Gelukkig! Nog even op de weegschaal… en jeps, nog altijd 27kg! Flinke jongen! Miguel begint zijn karakter te tonen. Hij is een trotse, onafhankelijke hond die toch van ons houdt. Bij het loslopen in een weide loopt hij niet weg, blijft hij bij mij. Hij laat zich aanlijnen, als hij vindt dat hij genoeg heeft gelopen. Hij kwispelt al meer in huis. De ronde om de tafel doet hij nog steeds, maar nu niet meer met de staart tussen de benen, maar juist hoog in de lucht. Ook met vreemden maakt hij vooruitgang. Tijdens de lunchpauze op ’t werk heb ik mijn mooie man geshowd aan de collega’s. Karolien bleef praten en aaide hem soms als ik hem tegenhield. Gedurende het gesprek kwam Mig Karolien vaker opzoeken en snuffelde aan haar handtas en hand. Die toenadering vanuit Mig was een kleine overwinning. Bruja is nog steeds dezelfde zottin. Spelen, denkt zij steeds!

Yesterday, Miguel met the vet Ine. He was skittish, as expected. But all considered, it went very good. It really helps that Ine is a sweet, sweet, female veterinarian. I put Miguel on the table, because jumping itself was a bit scary. This is the first time I had to pick him up. Guys, what a weight! General control gave good results. Only he had a healing skin inflammation at the top of its front legs. I had never noticed that spot. But it was already starting to heal, so we just had to see that the inflammation wouldn’t come back. Mig had no itch, so everything was positive. Then came the inspection of the teeth .. yes, it was really clear that he urgently needs a cleaning. We have to check the agendas first, but within a few weeks it would happen. Immediately I discussed that I would be there for Mig as he would be put into sleep and when he wakes up. I would avoid such a surprise as Bruja! Quickly weighing ... and jeps, still 27kg! Big boy! Miguel begins to show his character. He is a proud, independent dog that still loves us. When off leash in a dog area he doesn’t walk away, he stays with me. He gets leashed, when he finds that he has walked enough. He wags more at home. He still runs round the table, but not anymore with his tail between his legs, but high in the air. Even with strangers, he makes progress. During the lunch break at work I have showed my beautiful man to my colleagues. Karolien kept talking and stroking him sometimes when I could hold him. During the conversation Miguel came often to Karolien and sniffed at her purse and hand. That approchement from Mig was a small victory. Bruja is still the same fool. Playing is always on her mind!

Vrijdag waren we onverwacht naar de cinema geweest. Bij thuiskomst merkten we dat Bruja dat niet zo leuk vond. Jaja, weer een plasje in de mand. Maar ze was zo slim geweest om een kussen van de zetel op de plasplek in de mand te leggen! Zo slim dat ze is! Maar toen ze verplicht in de mand met enkel een dekentje moest liggen, haalde ze haar puppy eyes uit. “Waarom moet ik nu zo hard liggen, als er genoeg plaats is in de zetel, naast Miguel?” ’s Nachts merken we dat niemand in de mand wil liggen: er telkens eentje die een keertje blaft om de andere aan de kant te schuiven. Ach, wat ’n lieverds ;-)

Friday we’ve unexpectedly been to the cinema. At home we noticed that Bruja was not so pleased with our night out. Yep, another puddle in the basket. But she was clever enough to cover it up with a cushion fom the seat! So smart she is! But when she was forced into the basket with just a blanket to lie, she took her puppy eyes out. "Why should I lie so hard, as there is enough room in the seat, next to Miguel?" At night, we notice that nobody wants to lay in the basket: there is always one that barks one time during the night to let the other know to move over.  Ah, my darlings ;-)

Another "first times"...

Gedurende een week werken we weer  aan ons huis. Nieuwe verwarming, afwerking gang..Behoorlijk wat lawaai en drukte. Tom’s vader, Willy, komt helpen. Bruja lijkt eindelijk Willy aanvaard te hebben. Ze komt hem tegemoet en kwispelt als hij binnenkomt. In de tuin gaat ze hem zoeken voor wat aandacht. Van een metamorfose gesproken! Met Miguel is het een heel ander verhaal. Hij blijft liefst zo ver mogelijk uit Willy’s buurt. Tenzij Willy hem een traktatie aanbiedt natuurlijk. Maar eens het snoepje op, gaat Mig naar de andere kant van de kamer. Tijdens de werken (kloppen, boren, materiaal slepen,..) blijven de honden rustig in de zetel liggen. Ze tonen geen angstig gedrag, maar ondergaan alles. Toen chauffages in de living eraf gingen, heb ik Bruja en Mig buiten gezet. Het was stralend weer en Bruja gebruikte de gelegenheid om haar kleur bij te werken. Mig werd nerveus. Het liefst van al wou hij op zetel liggen, zijn plaatsje. Hij vond zijn draai buiten wel, maar tegen het einde van de avond werkte hij zich uit op het vliegenraam. Hij beet erin. Het was ‘m teveel. Dus ging ik even bij hun zitten om de gemoederen te bedaren. Zelf was ik al moe, dus legde ik me even neer op Bruja’s kussen. Bruja kwam aangehuppeld. Ze gooide haar hoofd neer, nog steeds met haar achterwerk in de lucht, en porde me in mijn ribben. Dus begon ik al liggend te aaien. Ze vond het fijn, draaide haar kont 90° om en legde zich neer tegen me aan, lepeltje lepeltje! Het deerde haar niet dat ze maar ¾ op het kussen lag. Ze lag met haar rug tegen mijn borstkas en genoot van de strelingen!  Onbetaalbaar moment! Met het mooie weer en de werken bleven alle deuren open. Natuurlijk kregen we gauw bezoek van andere beestjes: vliegen! Bruja heeft het niet hoog op van ze. Een vlieg kwam op haar achterwerk zitten wanneer ze aan het eten was. Meteen stopt ze en draait zich om haar as. Doorheen de living zit ze de vlieg achteraan en hapt ze in de lucht. Leuk zicht, maar toen de vlieg neerstreek op de muur hebben we Bruja aangemaand om te stoppen. Ze stond al klaar om tegen de muur op te springen.. en we wouden toch nog lange tijd genieten van die geverfde muur. Om alle drukte te ontsnappen ging ik op vrijdag naar Nieuwenhoven. Enkel ik met de hondjes…dat is ook de eerste keer. We zijn altijd met twee als we de honden uitlaten. Dus ik was zeer benieuwd wat de dag zou brengen. In de auto is Mig echt voorbeeldig. Niet angstig of dergelijke.. En hij geeft dat gedrag door aan Bruja. Zij springt niet meer over de zetels. Ze hijgt nog enkel. En natuurlijk, eens los in de weide, genieten! Lopen! Snuffelen! Spelen! Ik liet ze doen en liep zelf wat rond. Vorige keer kwam Miguel niet terug in deze weide. Tom is moeten blijven zitten en ik heb mezelf wat verder gezet en zonder problemen, kwam Mig weer naar me toe om aan te lijnen. Wat zou dat vandaag geven? Ik ben nu alleen.. Miguel volgt me op een afstandje. Op een bepaald moment komt hij voor me staan in een startpositie en springt van links naar rechts. Ik was een beetje verbaasd van dit gedrag en stond stil. Hij draaide zich meteen om en ging nog wat rennen. Toen snapte ik het! Hij kwam me uitdagen om te spelen! Wauw! Jammer dat ik het zo laat doorhad. Naarmate de tijd verstreek, renden ze minder. Ze hadden genoeg. Dus ik probeerde het weer. Bruja kwam meteen, Mig kwam aangestormd en draaide juist voor me weg.. Hij volgde op een afstandje. Ok geen probleem, beetje verder wandelen met Bruja.. na een vijftal minuten reageerde hij wel en liet zich zonder problemen aanlijnen. Ik vraag me af wat hij dacht in die 5minuten.. Zoals beloofd! De andere video!

Throughout the week we renovate our home. New heating, finishing the hall .. Quite a lot of noise and fuss. Tom's father, Willy, helps. Bruja finally seems to accept Willy. She comes to meet him and wags when he arrives. In the garden she goes looking for him for some attention. What a metamorphosis! Miguel is a very different story. He stays away as far as possible from Willy. Unless Willy offers him a treat of course. But once the sweet is gone, Mig goes to the other side of the room. During the works (knocking, drilling, towing equipment, ..) the dogs keep lying quietly in the seat. They do not show fearful behavior, but undergo it all. When the heating in the living room went off, I put Bruja and Mig in the garden. The weather was nice and Bruja used the opportunity to work on her tan. Mig was nervous. Most of all he wanted to lie on the couch, his place. He accepted the situation, but by the end of the evening he worked out his disagree on the fly screen. He bit into it. It was him too much. So I went to sit with them to calm down. I was already tired, so I just laid down on Bruja's pillow. Bruja came hopping. She threw her head down, still with her backside in the air, and poked me in the ribs. So I started to stroke. She liked it, turned her behind 90 degrees and lay down against me, spoonwise! She didn’t care that she didn’t lay all the way on the pillow. She layed with her back against my chest, enjoying the caresses! Priceless moment! With the beautiful weather and the work all doors were open. Of course we were soon visited by other creatures: flies! Bruja has no high opinion of them. A fly was sitting on her backside when she was eating. Immediately, she stops and turns around her axis. Throughout the living room she chases the fly and snaps to the fly. Nice view, but when the fly landed on the wall we urged Bruja to stop. She was ready to jump up the wall .. we still wanted to enjoy that painted wall for a long time. To escape the fuss on Friday I went to Nieuwenhoven. Only the dogs and me ... that's the first time. We are always together  if we let the dogs out. So I was very curious what the day would bring. Inside the car, Mig was behaving really exemplary. Not anxious or such .. And he gave that behavior to Bruja. She no longer jumps on the seats. She only gasps. And of course, once loose in the dog area, enjoying! Running!  Sniffing! Playing! I let them be and walked around. Last time Miguel didn’t came back in this area. Tom stayed down and I put myself a little further and without problems, Mig came to me again. What would that give today? I was alone .. Miguel follows me from a distance. At one point he comes before me in a starting position and jumps from left to right. I was a bit surprised by this behavior and stopped. He immediately turned around and went for a little run. Then I understood it! He was challenging me to play! Wow! Too bad I realized it too late. As time passed, they ran less. They had had enough. So I tried again. Bruja came immediately, Mig stormed and turned right away from me .. He followed at a distance. Ok no problem, Bruja and I went for a walk .. After five minutes he responded well and was easily leashed. I wonder what he was thinking in those  5 minutes .. As promised! The other video!

 

Everything in writing begins with language. Language begins with listening.

Vandaag ging ik bij Miguel in de zetel zitten en begon hem te aaien. Toen ik even stopte, liet hij me gauw weten dat hij meer wou! Dit is de eerste keer dat hij me aanspoort om verder te strelen. Hij duwde tegen mijn hand en stretchte zich uit over de gehele zetel. Zo lag hij met zijn hoofd op mijn schoot. Toen ik hem aaide op mijn achterwerk, gaf hij mijn hand zelfs likjes! Zo ontroerend… Bruja liet het gauw weten dat zij ook wat aandacht wou, zot spook! Opnieuw gingen we naar de losloopweide in Nieuwenhoven. Ongelofelijk hoe snel zijn houding verandert als hij los is. En nog meer ongelofelijk hoe snel hij en Bruja beginnen te lopen, alle spieren los, alles geven! In de verte stonden ze stil, er waren andere windhonden in de andere weide! Al gauw sloegen de baasjes een praatje. Opeens kwam een Jack Russel van diezelfde roedel doorheen het poortje. Bruja en Miguel reageerden speels en de andere windhonden vergezelden hen ook. Opnieuw renden ze en zochten ze de juiste positie in die groep. Om te oefenen riep ik Miguel een paar keer terug, opnieuw zonder problemen. Hij kreeg een lekker koekje als beloning en mocht nog wat lopen. Na een kwartiertje werden de andere honden Miguel te veel. De Jack Russel kon het niet laten om Miguel uit te dagen. (Grappig zicht hoor!) Als Miguel de Jack op zijn plaats wou zetten, kwamen de twee andere windhonden zich moeien. Eens windhonden weer weg, kwam de Jack weer. We merkten aan zijn gedrag dat het teveel werd voor Miguel . We besloten afscheid te nemen en weer elk zijn eigen gang te gaan. En eens weer uit elkaars zicht, bedaarde Miguel weer. We leren elke keer meer ‘Miguels’ te praten..

Today I sat with Miguel in the couch and began to stroke him. When I just stopped, he let me know that he wanted more! This is the first time he encourages me to continue stroking. He pushed against my hand and stretched out over the entire seat. So he lay with his head on my lap. When I patted him on his buttocks, he even licked my hand! So touching ... Bruja lets me know that she also wanted some attention, crazy little thing!  Again we went to the dogarea in Nieuwenhoven. Amazing how quickly Miguel’s attitude changes when he is loose. And even more incredible how quickly he and Bruja start running, all muscles loose, give everything!  In the distance they stopped, there were other greyhounds in the other area. Soon the owners start to chat. Suddenly a Jack Russel of the same pack went through the gate. Bruja and Miguel responded playful and the other greyhounds also accompanied them. Again they all ran and they sought the correct position in that group. To practice, I called Miguel a few times, again without problems. He got a nice cookie as a reward and went back to play.  After fifteen minutes, the other dogs began to irritate Miguel. The Jack Russell could not resist to challenge Miguel. (Funny sight! ) When Miguel wanted to out  the Jack on his place, the two other greyhounds came interfering. Once greyhounds were away again, Jack came back. We noticed that his behavior was too much for Miguel. We decided to say goodbye. And once out of sight, Miguel was calmer.  We learned more words of the language of 'Miguel'.

Conquering fear is the beginning of wisdom

Het overwinnen van vrees is het begin van wijsheid. De eerste mindere moment met Miguel hebben we op zondag gehad. We waren weer op het losloopgebied met de groep Galgo vrienden. Omdat Miguel op donderdag terugkeerde naar ons, lieten we hem nu ook los. Hij genoot! Lekker rennen met zijn allen, snuffelen, spelen.. Ik riep hem terug en vlotjes kwam hij mij zoeken. Ik gaf een lekker koekje als beloning en liet hem nog loslopen en genieten. Plots was er veel drukte. Andere wandelaars met kinderen en een onstuimige hond werkte op Mig’s zenuwen. Hij begon te blaffen. We probeerden hem duidelijk te maken dat het blaffen niet nodig was en waarschuwden hem: “Miguel, neen!”. Hij bleef wat zenuwachtig, maar in de buurt. Tegen de tijd dat we weer gingen aanlijnen, kwam hij niet. Hij liep niet weg, maar bleef net buiten handbereik. Nog steeds vertrouwde hij de situatie niet met de andere hond en de luidruchtige kinderen en de aankomende groep. Tom ging wat verder wandelen met Bruja aan de lijn. Maar ik wist niet goed hoe te handelen en volgde hem op een afstand. Ik graakte niet bij Tom. Mig volgde Tom wel, maar het aanlijnen vertrouwde hij niet. En ik was altijd te laat om hem aan te lijnen. Toen besloot onze groep afstand te houden en enkel wij en Martine bleven staan met koekjes. Uiteindelijk kon Martine Mig genoeg vertrouwen geven om hem vast te nemen. Snel lijnde ik hem aan. De hele dag was hij weer schichtig op mij en Tom. De up-momenten waren weg. We lieten hem bekomen. Maandag ging het weer iets beter. Hij was nog steeds schichtig op Tom, maar minder op mij. Ik kon een plekje op zijn poep vinden waar hij jeuk had. Spontaan zwierde hij zijn staart weer in de lucht en stretchte hij zijn achterpoten. Zo leuk om te zien! Gelukkig dat we eerst Bruja adopteerden, want met zo’n tegenslag sta je even in twijfel. Wat nu? Hoe vertaal je het vertrouwen naar een hond? Bruja is een fantastisch tolk! En Martine en Glenn zijn fantastische raadgevers voor de mens ;-)

Conquering fear is the beginning of wisdom. We had on Sunday the first setback with Miguel. We were back in the dog area with the Galgo friends. Because Miguel returned to us on Thursday, we let him loose. He enjoyed it! Nice running, all together, sniffing, playing .. I called him back and he came smoothly looking for me. I gave him a nice cookie as a reward and let him enjoy being loose some more.  Suddenly, there was a lot of fuss. Other walkers with children and a rambunctious dog worked on Miguel's nerves. He began to bark. We tried to make it clear that the barking was not necessary and warned him: "Miguel, no!". He was a bit nervous, but stayed in the neighborhood. By the time we put on the leash again, he did not come to me. He did not run away, but remained just out of reach. Still, he didn’t trust the situation with the other dog and noisy children with the next group. Tom went to walk a little further with Bruja on the line. But I did not know how to act and followed Tom at a distance. Miguel followed Tom, but he didn’t trust Tom to leash him. And I always too late to leash him. Our group decided to stay a bit further away and we and Martine stayed with biscuits. Eventually Miguel found enough confidence in Martine. I quickly put his leash on. The rest of the day, he was nervously again at me and Tom. The up-moments were gone. We let him be.  Monday the situation was slightly better. He was still skittish on Tom, but less on me. I could find a spot on his behind which was itching. Spontaneously he swung his tail in the air again and stretched his legs. So nice to see!  Fortunately we first adopted Bruja, because such a setback leaves you in doubt. Now what? How do you translate the confidence to a dog? Bruja is a great interpreter! And Martine and Glenn are great counselors to humans;-)

Play time!

<> 

Miguel had zijn eerste halsband, maar we hebben ‘m al terug moeten sturen. Blijkbaar hebben we verkeerd gemeten en is de band veel te groot. Gelukkig kan May het oplossen. Super service! We hebben Miguel met de fretten geconfronteerd. Bruja begon al te kwispelen en te spelen met ze. Maar Miguel draafde zijn rondjes om de tafel, verschrokken dat die fretten ook onder de tafel kunnen wandelen en dus veel sneller bij hem zijn dan hij rond de tafel is. Omdat ik merkte dat hij extra nerveus begon te worden, riep ik hem de keuken in. Daar was zijn vluchthaven. Ik gaf hem extra knuffels als beloning want ondanks de extra stress kwam hij niet agressief uit de hoek. Na even gepraat met hem te hebben, klom ik weer over het tussenschot. Maar dat vond Miguel niet zo leuk, dus volgde me over de plaat. En weer begon de nerveusiteit, dus opnieuw klom ik over de omheining en volgde hij me. Deze situatie werd een paar keer herhaald, totdat hij snapte dat het veilig was in de keuken. Zo kon hij kijken en wennen aan de gekke fretten. Voor ons was de confrontatie een succes. We kunnen verder werken! Woensdag had ik een vrije dag en in de voormiddag was het mooi weer. Gauw pakte ik de leibanden en ging op weg. Ik ging te voet naar mijn nicht die 5.5km verder woont. Zij had nog nooit de honden gezien. Telkens kwam mijn werk tussen onze afspraakjes. Mijn nicht heeft twee dochters, eentje van 2jaar en eentje van 6maanden (mijn metekindje!). Dit zou de eerste keer zijn dat Bruja en Miguel, in onze huissituatie, geconfronteerd werden met kinderen. Beide honden waren wat nerveus toen we binnenkwamen, normaal gedrag dus. Bruja liet zich wel doen en na een 40tal minuten ging ze op haar dooie gemak op de grond liggen, tot grote interesse van ’t oudste kindje. Tussen mijn benen door kwam ze al piepen naar de hondjes die zich schuil hielden achter me. En nu eentje ging liggen, dus kleiner was dan zij, oooh nu moesten we toch aaien. Met een waarschuwing naar het meisje toe (“Rustig hé”) liet Bruja zich aaien! Lief om te zien. Miguel was meer geïnteresseerd in de baby. De mama had mijn metekindje op de arm en Miguel vond de baby lekker ruiken. Maar van het oudste was hij nog niet zo scheutig. Ze kon immers nog wat druk in de omgang zijn. Na een uurtje was het goed geweest, we moesten nog 5.5km terug en er was regen voorspeld. Ik ben niet gewend zo lange wandelingen te doen en blijkbaar de honden ook niet. Halverwege liep ik op kop en zij achter mij, terwijl het omgekeerde tafereel zich voordeed op de heenweg. Eens weer thuis, dronken ze wat en aten ze een klein beetje en gingen spontaan in de zetel liggen (en bleven daar gedurende 5uur!)… lui flatsen!

Miguel had his first collar, but we had to send it back. Apparently we measured it wrong and the band is too big. Fortunately, May can solve it. Super service! We have faced Miguel with the ferrets. Bruja began wagging her tail and played with them. But Miguel ran his laps around the table, terrified that ferrets can walk under the table and reach him so much faster than he can ran around the table. Because I noticed that he began to be extra nervous, I called him into the kitchen. There was his refuge. I gave him extra hugs as rewards because ,despite the added stress, he was not aggressive. After a little talk with him, I climbed back over the septum. But Miguel was not certain, so followed me across the plate. And the nervousness began again, so again I climbed back over the fence and he followed me. This situation was repeated several times until he understood that it was safe in the kitchen. So he could watch and get used to the crazy ferrets. For us the confrontation was a success. We can continue to work! Wednesday I had a free day and the weather was fine in the morning. Quickly I grabbed the leashes and headed out. I walked to my cousin who lives 5.5km away. She had never seen the dogs. Each time, my work came between our dates. My cousin has two daughters, one of 2year and one of 6months (my godchild!). This would be the first time, with us, that Bruja and Migue were confronted with children. Both dogs were a little nervous when we arrived, this was expected behavior. Bruja went with the flow and after 40minutes lied on the ground,  to the great interest of the eldest child. Between my legs, she came to squeak all the dogs who were hiding behind me. And now one lied down, she had to stroke. With a warning to the girl ("Quietly he") she petted Bruja. And Bruja let her! Lovely to see. Miguel was more interested in the baby. The mom had the baby in her arms and Miguel loved the baby smell. But the oldest was very busy in her  movements so he didn’t like her yet. After an hour we walked 5.5km back. I'm not used to long walks and apparently the dogs either. Halfway through I walked in front and they  behind me, the opposite scene occurred in the beginning. Once back home,  they drank and ate a little and went  spontaneously in the couch ( and didn’t come out for 5hours)... sooo lazy!

<> 

After 11 kms..

<> 

’s Namiddags kwam mijn moeder langs. Miguel is zowiezo mensenschuw, dus zijn gedrag kon ik verwachten, maar Bruja.. Bruja was aan het blaffen op mijn moeder! En niet één of twee keer.. een paar keer wel! Beetje raar gedrag van haar, want ze kent mijn moeder wel. ’t Blijft een specialleke. Sinds Miguel is ze in een aantal punten verbeterd. Ze eet meer en ook gemotiveerder. Ongelofelijk, maar ze is nog gekker in speelgedrag! En in de auto blijft ze nu in het koffergedeelte zitten. Aan de andere kant is ze jaloerser en aanhankelijker om aandacht geworden en heeft ze een dominanter kantje. Eigenlijk.. als ik dat nu bekijk, snap ik niet waarom we ooit getwijfeld hebben om Miguel te adopteren. Want één is echt geen! Donderdagavond zijn we met onze roedel naar Nieuwenhoven gegaan. Daar zijn verschillende losloopweiden van verschillende groottes. Pluspunt: er is heel veel gras en het is een vlakte. Je hebt duidelijk overzicht. Nadeel: de omheining leek wat laag. Eens de windhonden een aanloop hadden, konden ze er gemakkelijk overvliegen. Maar we probeerden het! Miguel was eerst nerveus, staart tussen de benen. Maar eens hij wist dat hij los was, hoppa, staart volledig in de lucht. Rennen was de boodschap! Zo leuk om te zien! Bruja rende niet alleen, maar nu met Miguel, probeert ze hem af te troeven in snelheid! Ze gingen op in hun spel. Op een moment had Bruja Miguel in de gaten, stapje per stapje, ging de jager naar haar prooi… en ze schoot los en Miguel deed mee! Wat een leuk spel! Tijd om aan te lijnen. Telkens als Miguel me kwam opzoeken, gaf ik hem een snoepje. Hij reageerde op “Miguel, kom” En zeker wanneer Bruja al naar ons toekwam. Hup de lijn aan en met twee uitgerende windhonden weer naar huis om op de zetel te kunnen slapen!

In the afternoon my mother came along. Miguel is shy of people, so his behavior I could expect, but Bruja .. Bruja was barking to my mother! And not once or twice .. but a few times! Weird behavior of her because she knows my mother. She’ll always be a special dog. Since the arrival of Miguel  she is improved in a number of situations. She eats more and more motivated. Unbelievable, but she's even crazier in playing! And in the car, she stays now sit in the trunk area. On the other hand, she became more jealous, asks for more attention and has a dominant side. Actually .. if I see now, I do not understand why we ever doubted to adopt Miguel. Because one really is none!  Thursday evening we went with our pack to Nieuwenhoven. There are several dog areas of different sizes. Plus there is lots of grass and it is a plain. You have clear view. Disadvantage: the fence seemed a bit low. Once the greyhounds had a run, they could easily fly over the fence.  But we tried it! Miguel was nervous at first, tail between his legs. But once he knew he was loose, wham, full tail in the air. Racing was the message! So nice to see!When Bruja was alone, she didn’t run, but now with Miguel, she tries to outdo him in speed! They went into their game. At a time Bruja was looking to Miguel and step by step, the hunter went to its prey ... and she darted off and Miguel joined! What a fun game!  Time to leash them on. Every time Miguel came to me, I gave him a candy. He responded to "Miguel, come here". And certainly when Bruja came to us. Hup, the line on and with two Galgos back home to sleep on the couch!

Bruja wants to play! We just arrived in the dog area. Watch how Bruja lays beside Tom, to jump up and challenges Miguel.

Oh yeah, from that fall, Miguel has a green mark on his behind.

(This is a .MOV and it is played by Quicktime player. Later I will convert the videos (yes, there are more!)) So to be continued ;-)