Flycatchers

Shame on me! Weer zo lang geleden… maar nu zijn de vooruitgangen van de lieverds heel subtiel. Ze moeten ook een paar keer dat bepaald gedrag tonen eer we zeker zijn dat het een vooruitgang is in plaats van een  toevalligheid. Bruja heeft leren vliegen vangen in huis. Leuk tijdverdrijf als je baasjes aan’t renoveren zijn en de deuren openlaten. Ze hapt in de lucht naar die vliegende beesten. Als ze een te pakken heeft, laat ze de vlieg meteen vallen op de grond. Blijkbaar is vliegenvlees toch niet zo lekker. Een tijdje later heeft ook Miguel het gedrag overgenomen. Grappig hoe ze hier met twee in de lucht aan’t happen zijn, met bijhorende vlugge bewegingen. We waren aanwezig in Borgloon, een wandeling van EGS. De eerste sinds februari, met een grote groep! De eerst met Miguel. Hij is al heel ontspannen in de kleine, wekelijkse wandelgroep. Dus was ik wel heel nieuwsgierig wat zo’n grote groep honden en mensen met hem zouden doen. Hij deed of het de normaalste zaak van de wereld was! Die staart van hem bleef ontspannen hangen tijdens de  wandeling en hij keek amper achter om! Hij durft ook bij vreemden even te schooien voor aandacht, al is dat nog onzeker. Ook in huis bloeit hij open. Hij speelt met Bruja. Tegen elkaar opschuren en springen en even de andere happen. Als de deur naar de tuin openstaat, rennen ze allebei rondjes in huis en tuin.  Zoveel energie en geluk, dat vult je huis meteen. Bij Tom’s ouders komt Mig heel los. Eva, de Golden Retriever, waar Bruja niet meteen vriendjes zal worden, is wel een speelmaatje geworden van Mig. Als het even kan, lopen ze beiden in de tuin. Totdat Eva niet meer kan natuurlijk. Tom’s stiefpa boekt de meeste vooruitgang met Miguel. Al is het nog heel onzeker, maar Mig gaat Emile toch opzoeken en laat zich aaien. Naar mannen toe is dit een grote overwinning! Als we met z’n viertjes naar Nieuwenhoven gaan, kan Tom Mig ook al aanlijnen. Maar dan moet Mig wel uitgelopen zijn, anders speelt hij een spel met ons! Even korterbij komen, blijven staan.. en dan weer wegspurten. Je ziet hem gewoon lachen! Tijdens het wandeling reageert hij ook op onze uitdagingen. Een bruuske beweging en snel naar hem toe lopen zorgt ervoor  dat hij wegloopt. Na het korte sprintje komt hij weer bij ons staan en kijkt hij alsof hij wou zeggen: “Doe dat nog eens.”

Shame on me! It’s been a long time…again! But nowadays the changes of our honeys are very subtle. And they have to repeat that type of behavior more to be sure of a real change and not some casualty. Bruja learnt to catch flies in house. Enjoyable activity when your parents are working in house and leave the doors open! She gasps in the air to catch the flies. When she has one, immediately she drops the fly on the ground. Apparently fly-meat isn’t tasty. A couples of days later, Miguel copied that behavior. It’s a funny sight, seeing them gasping in the air with very quick movements. We were present in Borgloon, a walk for EGS. The first walk in a big group since February, the first one with Miguel. During the weekly meetings he shows relaxed behavior. I was very curious how he’ll react with such a large group of dogs and humans. He pretended it was the most normal thing on earth! His tail was relaxed during the walk and he barely looked back. Now he dares to sniff on strangers, even tough with  precaution . In home, Miguel grows. He’s playing with Bruja. They rub each other against another and give each other bites to please. When the door is open, they run laps around the garden and house. So much energy and happiness, it fills your home! At Tom’s parents Miguel behaves very comfortable. Eva, the Golden Retriever is a play mate of Miguel. Bruja doesn’t like Eva that much. But when it’s possible Eva and Mig run around the garden. Until Eva is tired of course. Tom’s stepdad is the man, besides Tom, who had most progress with Mig. Uncertain, but yet curious for Emile, Mig searches for him and let him pet. This is a big victory for Miguel and men! In the meadow in Nieuwenhoven Tom can call Mig. But Mig shows his firm character: he only answers the call when he had enough, when all energy is gone. He loves to run free! If he hadn’t enough, he plays a game: approach, run away, approach, run away! You can see him smile! During the walks he responds well to our attempts to play. A sudden movements and a quick approach let him speed away. After a sprint he joins us again and looks at us: “Let do that again!”