Bruja & Miguel: Play time!

Miguel had zijn eerste halsband, maar we hebben ‘m al terug moeten sturen. Blijkbaar hebben we verkeerd gemeten en is de band veel te groot. Gelukkig kan May het oplossen. Super service!

We hebben Miguel met de fretten geconfronteerd. Bruja begon al te kwispelen en te spelen met ze. Maar Miguel draafde zijn rondjes om de tafel, verschrokken dat die fretten ook onder de tafel kunnen wandelen en dus veel sneller bij hem zijn dan hij rond de tafel is.

Omdat ik merkte dat hij extra nerveus begon te worden, riep ik hem de keuken in. Daar was zijn vluchthaven. Ik gaf hem extra knuffels als beloning want ondanks de extra stress kwam hij niet agressief uit de hoek. Na even gepraat met hem te hebben, klom ik weer over het tussenschot. Maar dat vond Miguel niet zo leuk, dus volgde me over de plaat. En weer begon de nerveusiteit, dus opnieuw klom ik over de omheining en volgde hij me. Deze situatie werd een paar keer herhaald, totdat hij snapte dat het veilig was in de keuken. Zo kon hij kijken en wennen aan de gekke fretten.

Voor ons was de confrontatie een succes. We kunnen verder werken!

Woensdag had ik een vrije dag en in de voormiddag was het mooi weer. Gauw pakte ik de leibanden en ging op weg. Ik ging te voet naar mijn nicht die 5.5km verder woont. Zij had nog nooit de honden gezien. Telkens kwam mijn werk tussen onze afspraakjes.

Mijn nicht heeft twee dochters, eentje van 2jaar en eentje van 6maanden (mijn metekindje!). Dit zou de eerste keer zijn dat Bruja en Miguel, in onze huissituatie, geconfronteerd werden met kinderen.

Beide honden waren wat nerveus toen we binnenkwamen, normaal gedrag dus. Bruja liet zich wel doen en na een 40tal minuten ging ze op haar dooie gemak op de grond liggen, tot grote interesse van ’t oudste kindje. Tussen mijn benen door kwam ze al piepen naar de hondjes die zich schuil hielden achter me. En nu eentje ging liggen, dus kleiner was dan zij, oooh nu moesten we toch aaien. Met een waarschuwing naar het meisje toe (“Rustig hé”) liet Bruja zich aaien! Lief om te zien.

Miguel was meer geïnteresseerd in de baby. De mama had mijn metekindje op de arm en Miguel vond de baby lekker ruiken. Maar van het oudste was hij nog niet zo scheutig. Ze kon immers nog wat druk in de omgang zijn.

Na een uurtje was het goed geweest, we moesten nog 5.5km terug en er was regen voorspeld.

Ik ben niet gewend zo lange wandelingen te doen en blijkbaar de honden ook niet. Halverwege liep ik op kop en zij achter mij, terwijl het omgekeerde tafereel zich voordeed op de heenweg.

Eens weer thuis, dronken ze wat en aten ze een klein beetje en gingen spontaan in de zetel liggen (en bleven daar gedurende 5uur!)… lui flatsen!

Miguel had his first collar, but we had to send it back. Apparently we measured it wrong and the band is too big. Fortunately, May can solve it. Super service!

We have faced Miguel with the ferrets. Bruja began wagging her tail and played with them. But Miguel ran his laps around the table, terrified that ferrets can walk under the table and reach him so much faster than he can ran around the table.

Because I noticed that he began to be extra nervous, I called him into the kitchen. There was his refuge. I gave him extra hugs as rewards because ,despite the added stress, he was not aggressive. After a little talk with him, I climbed back over the septum. But Miguel was not certain, so followed me across the plate. And the nervousness began again, so again I climbed back over the fence and he followed me. This situation was repeated several times until he understood that it was safe in the kitchen. So he could watch and get used to the crazy ferrets.

For us the confrontation was a success. We can continue to work!

Wednesday I had a free day and the weather was fine in the morning. Quickly I grabbed the leashes and headed out. I walked to my cousin who lives 5.5km away. She had never seen the dogs. Each time, my work came between our dates.

My cousin has two daughters, one of 2year and one of 6months (my godchild!). This would be the first time, with us, that Bruja and Migue were confronted with children.

Both dogs were a little nervous when we arrived, this was expected behavior. Bruja went with the flow and after 40minutes lied on the ground, to the great interest of the eldest child. Between my legs, she came to squeak all the dogs who were hiding behind me. And now one lied down, she had to stroke. With a warning to the girl ("Quietly he") she petted Bruja. And Bruja let her! Lovely to see.

Miguel was more interested in the baby. The mom had the baby in her arms and Miguel loved the baby smell. But the oldest was very busy in her movements so he didn’t like her yet.

After an hour we walked 5.5km back.

I'm not used to long walks and apparently the dogs either. Halfway through I walked in front and they behind me, the opposite scene occurred in the beginning.

Once back home, they drank and ate a little and went spontaneously in the couch ( and didn’t come out for 5hours)... sooo lazy!

After 11 kms..

’s Namiddags kwam mijn moeder langs. Miguel is zowiezo mensenschuw, dus zijn gedrag kon ik verwachten, maar Bruja.. Bruja was aan het blaffen op mijn moeder! En niet één of twee keer.. een paar keer wel! Beetje raar gedrag van haar, want ze kent mijn moeder wel. ’t Blijft een specialleke. Sinds Miguel is ze in een aantal punten verbeterd. Ze eet meer en ook gemotiveerder. Ongelofelijk, maar ze is nog gekker in speelgedrag! En in de auto blijft ze nu in het koffergedeelte zitten. Aan de andere kant is ze jaloerser en aanhankelijker om aandacht geworden en heeft ze een dominanter kantje. Eigenlijk.. als ik dat nu bekijk, snap ik niet waarom we ooit getwijfeld hebben om Miguel te adopteren. Want één is echt geen!

Donderdagavond zijn we met onze roedel naar Nieuwenhoven gegaan. Daar zijn verschillende losloopweiden van verschillende groottes. Pluspunt: er is heel veel gras en het is een vlakte. Je hebt duidelijk overzicht. Nadeel: de omheining leek wat laag. Eens de windhonden een aanloop hadden, konden ze er gemakkelijk overvliegen.

Maar we probeerden het! Miguel was eerst nerveus, staart tussen de benen. Maar eens hij wist dat hij los was, hoppa, staart volledig in de lucht. Rennen was de boodschap! Zo leuk om te zien! Bruja rende niet alleen, maar nu met Miguel, probeert ze hem af te troeven in snelheid! Ze gingen op in hun spel. Op een moment had Bruja Miguel in de gaten, stapje per stapje, ging de jager naar haar prooi… en ze schoot los en Miguel deed mee! Wat een leuk spel!

Tijd om aan te lijnen. Telkens als Miguel me kwam opzoeken, gaf ik hem een snoepje. Hij reageerde op “Miguel, kom” En zeker wanneer Bruja al naar ons toekwam. Hup de lijn aan en met twee uitgerende windhonden weer naar huis om op de zetel te kunnen slapen!

In the afternoon my mother came along. Miguel is shy of people, so his behavior I could expect, but Bruja .. Bruja was barking to my mother! And not once or twice .. but a few times! Weird behavior of her because she knows my mother. She’ll always be a special dog. Since the arrival of Miguel she is improved in a number of situations. She eats more and more motivated. Unbelievable, but she's even crazier in playing! And in the car, she stays now sit in the trunk area. On the other hand, she became more jealous, asks for more attention and has a dominant side. Actually .. if I see now, I do not understand why we ever doubted to adopt Miguel. Because one really is none!

Thursday evening we went with our pack to Nieuwenhoven. There are several dog areas of different sizes. Plus there is lots of grass and it is a plain. You have clear view. Disadvantage: the fence seemed a bit low. Once the greyhounds had a run, they could easily fly over the fence.

But we tried it! Miguel was nervous at first, tail between his legs. But once he knew he was loose, wham, full tail in the air. Racing was the message! So nice to see!When Bruja was alone, she didn’t run, but now with Miguel, she tries to outdo him in speed! They went into their game. At a time Bruja was looking to Miguel and step by step, the hunter went to its prey ... and she darted off and Miguel joined! What a fun game!

Time to leash them on. Every time Miguel came to me, I gave him a candy. He responded to "Miguel, come here". And certainly when Bruja came to us. Hup, the line on and with two Galgos back home to sleep on the couch!