Everything in writing begins with language. Language begins with listening.

Vandaag ging ik bij Miguel in de zetel zitten en begon hem te aaien. Toen ik even stopte, liet hij me gauw weten dat hij meer wou! Dit is de eerste keer dat hij me aanspoort om verder te strelen. Hij duwde tegen mijn hand en stretchte zich uit over de gehele zetel. Zo lag hij met zijn hoofd op mijn schoot. Toen ik hem aaide op mijn achterwerk, gaf hij mijn hand zelfs likjes! Zo ontroerend… Bruja liet het gauw weten dat zij ook wat aandacht wou, zot spook! Opnieuw gingen we naar de losloopweide in Nieuwenhoven. Ongelofelijk hoe snel zijn houding verandert als hij los is. En nog meer ongelofelijk hoe snel hij en Bruja beginnen te lopen, alle spieren los, alles geven! In de verte stonden ze stil, er waren andere windhonden in de andere weide! Al gauw sloegen de baasjes een praatje. Opeens kwam een Jack Russel van diezelfde roedel doorheen het poortje. Bruja en Miguel reageerden speels en de andere windhonden vergezelden hen ook. Opnieuw renden ze en zochten ze de juiste positie in die groep. Om te oefenen riep ik Miguel een paar keer terug, opnieuw zonder problemen. Hij kreeg een lekker koekje als beloning en mocht nog wat lopen. Na een kwartiertje werden de andere honden Miguel te veel. De Jack Russel kon het niet laten om Miguel uit te dagen. (Grappig zicht hoor!) Als Miguel de Jack op zijn plaats wou zetten, kwamen de twee andere windhonden zich moeien. Eens windhonden weer weg, kwam de Jack weer. We merkten aan zijn gedrag dat het teveel werd voor Miguel . We besloten afscheid te nemen en weer elk zijn eigen gang te gaan. En eens weer uit elkaars zicht, bedaarde Miguel weer. We leren elke keer meer ‘Miguels’ te praten..

Today I sat with Miguel in the couch and began to stroke him. When I just stopped, he let me know that he wanted more! This is the first time he encourages me to continue stroking. He pushed against my hand and stretched out over the entire seat. So he lay with his head on my lap. When I patted him on his buttocks, he even licked my hand! So touching ... Bruja lets me know that she also wanted some attention, crazy little thing!  Again we went to the dogarea in Nieuwenhoven. Amazing how quickly Miguel’s attitude changes when he is loose. And even more incredible how quickly he and Bruja start running, all muscles loose, give everything!  In the distance they stopped, there were other greyhounds in the other area. Soon the owners start to chat. Suddenly a Jack Russel of the same pack went through the gate. Bruja and Miguel responded playful and the other greyhounds also accompanied them. Again they all ran and they sought the correct position in that group. To practice, I called Miguel a few times, again without problems. He got a nice cookie as a reward and went back to play.  After fifteen minutes, the other dogs began to irritate Miguel. The Jack Russell could not resist to challenge Miguel. (Funny sight! ) When Miguel wanted to out  the Jack on his place, the two other greyhounds came interfering. Once greyhounds were away again, Jack came back. We noticed that his behavior was too much for Miguel. We decided to say goodbye. And once out of sight, Miguel was calmer.  We learned more words of the language of 'Miguel'.

Conquering fear is the beginning of wisdom

Het overwinnen van vrees is het begin van wijsheid. De eerste mindere moment met Miguel hebben we op zondag gehad. We waren weer op het losloopgebied met de groep Galgo vrienden. Omdat Miguel op donderdag terugkeerde naar ons, lieten we hem nu ook los. Hij genoot! Lekker rennen met zijn allen, snuffelen, spelen.. Ik riep hem terug en vlotjes kwam hij mij zoeken. Ik gaf een lekker koekje als beloning en liet hem nog loslopen en genieten. Plots was er veel drukte. Andere wandelaars met kinderen en een onstuimige hond werkte op Mig’s zenuwen. Hij begon te blaffen. We probeerden hem duidelijk te maken dat het blaffen niet nodig was en waarschuwden hem: “Miguel, neen!”. Hij bleef wat zenuwachtig, maar in de buurt. Tegen de tijd dat we weer gingen aanlijnen, kwam hij niet. Hij liep niet weg, maar bleef net buiten handbereik. Nog steeds vertrouwde hij de situatie niet met de andere hond en de luidruchtige kinderen en de aankomende groep. Tom ging wat verder wandelen met Bruja aan de lijn. Maar ik wist niet goed hoe te handelen en volgde hem op een afstand. Ik graakte niet bij Tom. Mig volgde Tom wel, maar het aanlijnen vertrouwde hij niet. En ik was altijd te laat om hem aan te lijnen. Toen besloot onze groep afstand te houden en enkel wij en Martine bleven staan met koekjes. Uiteindelijk kon Martine Mig genoeg vertrouwen geven om hem vast te nemen. Snel lijnde ik hem aan. De hele dag was hij weer schichtig op mij en Tom. De up-momenten waren weg. We lieten hem bekomen. Maandag ging het weer iets beter. Hij was nog steeds schichtig op Tom, maar minder op mij. Ik kon een plekje op zijn poep vinden waar hij jeuk had. Spontaan zwierde hij zijn staart weer in de lucht en stretchte hij zijn achterpoten. Zo leuk om te zien! Gelukkig dat we eerst Bruja adopteerden, want met zo’n tegenslag sta je even in twijfel. Wat nu? Hoe vertaal je het vertrouwen naar een hond? Bruja is een fantastisch tolk! En Martine en Glenn zijn fantastische raadgevers voor de mens ;-)

Conquering fear is the beginning of wisdom. We had on Sunday the first setback with Miguel. We were back in the dog area with the Galgo friends. Because Miguel returned to us on Thursday, we let him loose. He enjoyed it! Nice running, all together, sniffing, playing .. I called him back and he came smoothly looking for me. I gave him a nice cookie as a reward and let him enjoy being loose some more.  Suddenly, there was a lot of fuss. Other walkers with children and a rambunctious dog worked on Miguel's nerves. He began to bark. We tried to make it clear that the barking was not necessary and warned him: "Miguel, no!". He was a bit nervous, but stayed in the neighborhood. By the time we put on the leash again, he did not come to me. He did not run away, but remained just out of reach. Still, he didn’t trust the situation with the other dog and noisy children with the next group. Tom went to walk a little further with Bruja on the line. But I did not know how to act and followed Tom at a distance. Miguel followed Tom, but he didn’t trust Tom to leash him. And I always too late to leash him. Our group decided to stay a bit further away and we and Martine stayed with biscuits. Eventually Miguel found enough confidence in Martine. I quickly put his leash on. The rest of the day, he was nervously again at me and Tom. The up-moments were gone. We let him be.  Monday the situation was slightly better. He was still skittish on Tom, but less on me. I could find a spot on his behind which was itching. Spontaneously he swung his tail in the air again and stretched his legs. So nice to see!  Fortunately we first adopted Bruja, because such a setback leaves you in doubt. Now what? How do you translate the confidence to a dog? Bruja is a great interpreter! And Martine and Glenn are great counselors to humans;-)

Play time!

<> 

Miguel had zijn eerste halsband, maar we hebben ‘m al terug moeten sturen. Blijkbaar hebben we verkeerd gemeten en is de band veel te groot. Gelukkig kan May het oplossen. Super service! We hebben Miguel met de fretten geconfronteerd. Bruja begon al te kwispelen en te spelen met ze. Maar Miguel draafde zijn rondjes om de tafel, verschrokken dat die fretten ook onder de tafel kunnen wandelen en dus veel sneller bij hem zijn dan hij rond de tafel is. Omdat ik merkte dat hij extra nerveus begon te worden, riep ik hem de keuken in. Daar was zijn vluchthaven. Ik gaf hem extra knuffels als beloning want ondanks de extra stress kwam hij niet agressief uit de hoek. Na even gepraat met hem te hebben, klom ik weer over het tussenschot. Maar dat vond Miguel niet zo leuk, dus volgde me over de plaat. En weer begon de nerveusiteit, dus opnieuw klom ik over de omheining en volgde hij me. Deze situatie werd een paar keer herhaald, totdat hij snapte dat het veilig was in de keuken. Zo kon hij kijken en wennen aan de gekke fretten. Voor ons was de confrontatie een succes. We kunnen verder werken! Woensdag had ik een vrije dag en in de voormiddag was het mooi weer. Gauw pakte ik de leibanden en ging op weg. Ik ging te voet naar mijn nicht die 5.5km verder woont. Zij had nog nooit de honden gezien. Telkens kwam mijn werk tussen onze afspraakjes. Mijn nicht heeft twee dochters, eentje van 2jaar en eentje van 6maanden (mijn metekindje!). Dit zou de eerste keer zijn dat Bruja en Miguel, in onze huissituatie, geconfronteerd werden met kinderen. Beide honden waren wat nerveus toen we binnenkwamen, normaal gedrag dus. Bruja liet zich wel doen en na een 40tal minuten ging ze op haar dooie gemak op de grond liggen, tot grote interesse van ’t oudste kindje. Tussen mijn benen door kwam ze al piepen naar de hondjes die zich schuil hielden achter me. En nu eentje ging liggen, dus kleiner was dan zij, oooh nu moesten we toch aaien. Met een waarschuwing naar het meisje toe (“Rustig hé”) liet Bruja zich aaien! Lief om te zien. Miguel was meer geïnteresseerd in de baby. De mama had mijn metekindje op de arm en Miguel vond de baby lekker ruiken. Maar van het oudste was hij nog niet zo scheutig. Ze kon immers nog wat druk in de omgang zijn. Na een uurtje was het goed geweest, we moesten nog 5.5km terug en er was regen voorspeld. Ik ben niet gewend zo lange wandelingen te doen en blijkbaar de honden ook niet. Halverwege liep ik op kop en zij achter mij, terwijl het omgekeerde tafereel zich voordeed op de heenweg. Eens weer thuis, dronken ze wat en aten ze een klein beetje en gingen spontaan in de zetel liggen (en bleven daar gedurende 5uur!)… lui flatsen!

Miguel had his first collar, but we had to send it back. Apparently we measured it wrong and the band is too big. Fortunately, May can solve it. Super service! We have faced Miguel with the ferrets. Bruja began wagging her tail and played with them. But Miguel ran his laps around the table, terrified that ferrets can walk under the table and reach him so much faster than he can ran around the table. Because I noticed that he began to be extra nervous, I called him into the kitchen. There was his refuge. I gave him extra hugs as rewards because ,despite the added stress, he was not aggressive. After a little talk with him, I climbed back over the septum. But Miguel was not certain, so followed me across the plate. And the nervousness began again, so again I climbed back over the fence and he followed me. This situation was repeated several times until he understood that it was safe in the kitchen. So he could watch and get used to the crazy ferrets. For us the confrontation was a success. We can continue to work! Wednesday I had a free day and the weather was fine in the morning. Quickly I grabbed the leashes and headed out. I walked to my cousin who lives 5.5km away. She had never seen the dogs. Each time, my work came between our dates. My cousin has two daughters, one of 2year and one of 6months (my godchild!). This would be the first time, with us, that Bruja and Migue were confronted with children. Both dogs were a little nervous when we arrived, this was expected behavior. Bruja went with the flow and after 40minutes lied on the ground,  to the great interest of the eldest child. Between my legs, she came to squeak all the dogs who were hiding behind me. And now one lied down, she had to stroke. With a warning to the girl ("Quietly he") she petted Bruja. And Bruja let her! Lovely to see. Miguel was more interested in the baby. The mom had the baby in her arms and Miguel loved the baby smell. But the oldest was very busy in her  movements so he didn’t like her yet. After an hour we walked 5.5km back. I'm not used to long walks and apparently the dogs either. Halfway through I walked in front and they  behind me, the opposite scene occurred in the beginning. Once back home,  they drank and ate a little and went  spontaneously in the couch ( and didn’t come out for 5hours)... sooo lazy!

<> 

After 11 kms..

<> 

’s Namiddags kwam mijn moeder langs. Miguel is zowiezo mensenschuw, dus zijn gedrag kon ik verwachten, maar Bruja.. Bruja was aan het blaffen op mijn moeder! En niet één of twee keer.. een paar keer wel! Beetje raar gedrag van haar, want ze kent mijn moeder wel. ’t Blijft een specialleke. Sinds Miguel is ze in een aantal punten verbeterd. Ze eet meer en ook gemotiveerder. Ongelofelijk, maar ze is nog gekker in speelgedrag! En in de auto blijft ze nu in het koffergedeelte zitten. Aan de andere kant is ze jaloerser en aanhankelijker om aandacht geworden en heeft ze een dominanter kantje. Eigenlijk.. als ik dat nu bekijk, snap ik niet waarom we ooit getwijfeld hebben om Miguel te adopteren. Want één is echt geen! Donderdagavond zijn we met onze roedel naar Nieuwenhoven gegaan. Daar zijn verschillende losloopweiden van verschillende groottes. Pluspunt: er is heel veel gras en het is een vlakte. Je hebt duidelijk overzicht. Nadeel: de omheining leek wat laag. Eens de windhonden een aanloop hadden, konden ze er gemakkelijk overvliegen. Maar we probeerden het! Miguel was eerst nerveus, staart tussen de benen. Maar eens hij wist dat hij los was, hoppa, staart volledig in de lucht. Rennen was de boodschap! Zo leuk om te zien! Bruja rende niet alleen, maar nu met Miguel, probeert ze hem af te troeven in snelheid! Ze gingen op in hun spel. Op een moment had Bruja Miguel in de gaten, stapje per stapje, ging de jager naar haar prooi… en ze schoot los en Miguel deed mee! Wat een leuk spel! Tijd om aan te lijnen. Telkens als Miguel me kwam opzoeken, gaf ik hem een snoepje. Hij reageerde op “Miguel, kom” En zeker wanneer Bruja al naar ons toekwam. Hup de lijn aan en met twee uitgerende windhonden weer naar huis om op de zetel te kunnen slapen!

In the afternoon my mother came along. Miguel is shy of people, so his behavior I could expect, but Bruja .. Bruja was barking to my mother! And not once or twice .. but a few times! Weird behavior of her because she knows my mother. She’ll always be a special dog. Since the arrival of Miguel  she is improved in a number of situations. She eats more and more motivated. Unbelievable, but she's even crazier in playing! And in the car, she stays now sit in the trunk area. On the other hand, she became more jealous, asks for more attention and has a dominant side. Actually .. if I see now, I do not understand why we ever doubted to adopt Miguel. Because one really is none!  Thursday evening we went with our pack to Nieuwenhoven. There are several dog areas of different sizes. Plus there is lots of grass and it is a plain. You have clear view. Disadvantage: the fence seemed a bit low. Once the greyhounds had a run, they could easily fly over the fence.  But we tried it! Miguel was nervous at first, tail between his legs. But once he knew he was loose, wham, full tail in the air. Racing was the message! So nice to see!When Bruja was alone, she didn’t run, but now with Miguel, she tries to outdo him in speed! They went into their game. At a time Bruja was looking to Miguel and step by step, the hunter went to its prey ... and she darted off and Miguel joined! What a fun game!  Time to leash them on. Every time Miguel came to me, I gave him a candy. He responded to "Miguel, come here". And certainly when Bruja came to us. Hup, the line on and with two Galgos back home to sleep on the couch!

Bruja wants to play! We just arrived in the dog area. Watch how Bruja lays beside Tom, to jump up and challenges Miguel.

Oh yeah, from that fall, Miguel has a green mark on his behind.

(This is a .MOV and it is played by Quicktime player. Later I will convert the videos (yes, there are more!)) So to be continued ;-)

Mi-i-i-i-i-iguel!

Waar waren we gebleven? Ahja! Miguel snurkt! Heel grappig als je net een film kijkt en er wordt een suspense opgebouwd *Snorrr* Hij blaast ook zijn lippen bol erbij. Hilarisch! Zijn tanden zien er pijnlijk uit, erger dan Bruja haar in den beginne. Je merkt wel dat hij graag Dentastix eet, maar een volledige staaf neemt hij niet aan. Als je die in stukjes ter grootte van zijn mond breekt, snoept hij ze meteen op! Mijn verstand zegt dat hij zo snel mogelijk naar de dierenarts moet, maar mijn hart bloedt al. Hoe zielig was het niet, toen Bruja het onderging. Zij heeft nog altijd meer zelfvertrouwen dan Miguel. We mogen bij de voorbereiding er niet bij zijn, hoe zou Miguel, de erg schichtige, reageren? Wat een gevecht zou het zijn…en welke moeite om het vertrouwen weer te herstellen? De laatste dagen merk je weer een verandering van gedrag. Hij neemt spontaan de bal of de beer om mee te spelen. Bruja toonde dit gedrag véél later. Ik kan uren stiekem staan kijken naar die twee als ze spelen. Vandaag hielden ze voor het eerst een race in de achtertuin. Plukken gras vlogen omhoog en ik stond er midden in en genoot. Alleen was het niet zo smakelijk om te zien dat ze hun uitwerpselen vergaten. In al hun spel en geluk, trapte Miguel in een versgedraaide vlaai van zichzelf! Juk! Bah! Voorbije zondag waren we met 3 Galgo’s gaan wandelen. Omdat we met een kleine groep waren, kozen we niet voor de losloopweide. Enkel Bruja kon met zekerheid terugkomen. Isis is doof en dat bemoeilijkt de zaak om haar terug te roepen en Miguel is nog maar 10dagen bij ons. Of hij zou gehoorzamen om terug te komen, was een grote vraag. Onderweg genoot Miguel meer en meer van de wandeling. Op een bepaald moment vond hij het leuk om een salsa te dansen met de lijn. Om zijn eigen as draaide hij als zot en als hij even stilstond glimlachte en sprong tegen mij. Toen we bij de kleine weide aankwamen, gingen we toch proberen om Miguel los te laten. Tom ging aan de andere kant van de wei staan met Bruja. Zo kon hij uit een ander punt ingrijpen. Eerst ga ik Miguel nog een snoepje, zodat hij wist dat ik lekkers bij had. Bruja was vrij en kwam eerst aangehuppeld, later aangestormd. Miguel liet ik los en toen werd het spannend….Eerst had hij het niet door en bleef bij mij. Met een zachte stem (en klein hartje) moedigde ik hem aan. En jaaa, hij trippelde vrolijk rond. Zijn hele houding veranderde van onzeker naar de man van de wei, trots en statig!  Na wat rondgesnuffeld te hebben, probeerde ik het een keertje: “Miguel, kom jongen! Mi-i-i-i-iguel, kom, kom.” Mijn hart maakte een vreugdedansje! Hij kwam! Ik kon hem wel doodknuffelen! Lekker snoep kreeg hij en een enthousiaste aai over zijn bol! Opnieuw spoorde ik hem aan om te spelen. Er kwam een andere hond hen tegemoet, oeeeh, spannend! Hij en Bruja gingen op in het spel. Isis werd een beetje gek, ze wou ook los, ook spelen. Maar zij was al eens ontsnapt en ja… hoe roep je een dove hond terug. Niet lang daarna riep ik Miguel terug en gingen we weer op pad. Het schouwspel duurde amper 15minuten, maar ik was zooooo tros op mijn maatje! Vandaag kwam de halsband aan van Miguel. Het was een moeilijke beslissing, maar hij is echt passend voor hem. Ook Bruja kreeg een tassel.. Wat zijn ze toch mooi!

Now, where were we? Oh yes, Miguel snores! Very funny if you're just watching a movie and the suspense is built * Snorrr * He blows his lips ball also. Hilarious! His teeth look painful, worse than Bruja in the beginning. You notice that he would like to eat Dentastix, but she doesn’t accept a full bar. If you break the bar into pieces, a big as his mouth, he eats it immediately! My mind says to go to the vet a as soon as possible, but my heart bleeds already. How pathetic was  it when Bruja underwent it. She still has more confidence than Miguel. We’re not allowed during the preparation, how would Miguel, the very skittish, react? What a fight it would be ... and how difficult it would be to restore confidence? The last few days you notice another change of behavior. He takes the ball or the bear spontaneously to play. Bruja showed this behavior much later. I can spend hours secretly staring at these two as they play. Today they held their first race in the backyard. Grass flew through the air and I was standing right in the middle and enjoyed it. Only it was not so appetizing to see that they forgot their droppings. In all their game and luck, Miguel stepped in a freshly twisted cake of himself! Yoke! Bah! Last Sunday we were with 3 Galgos to walk at the Teut. Because we were a small group, we didn’t go on the dog area. Only Bruja could be trusted to come back. Isis is deaf and that complicates to recall her and Miguel is only 10days with us. Would he listen to come back, was a big question. Along, Miguel enjoyed more and more of the walk. At one point he found it fun to salsa dancing with the line. He turned around its own axis as crazy and when he paused, he alsmost smiled and jumped at me. When we arrived at the little dog area, we decided to  release Miguel. Tom went to the other side with Bruja. This enabled him to react on a certain situation from another point of view.  First I gave Miguel a cookie, so he knew I had treats. Bruja was free and first came walking, then running to us. l let Miguel go and then it became exciting .... First he didn’t realize it and stayed with me. With a soft voice (and little heart), I encouraged him. And yeah, he wandered off merrily. His whole attitude changed from uncertain to the man of the dog area, proud and stately!  After some snooping, I tried it one time: "Miguel, come boy! Mi-iii-iguel, come, come. "My heart was a dancing of joy! He came! I could hug him dead! He got delicious sweets and an enthusiastic pat on the head! Again I urged him to play. There was another dog to meet them, oeeeh, exciting! He and Bruja went on in the game. Isis was a little crazy, she also wanted to go. But she already escaped once and yes ... how do you recall a deaf dog. Not long after I recalled Miguel and we went back walking. The spectacle lasted barely 15minutes, but I was sooooo proud on my buddy! Today the collar of Miguel arrived. It was a difficult decision, but the collar is really appropriate for him. Also Bruja got a tassel .. They are so beautiful!

We are cutie pies!

Hmm, I can eat this thing!

Fun facts

Leuke weetjes  uit één week met Miguel ·         Hij snurkt ·         Hij droomt veel ·         Hij kwispelt als we opstaan ·         Hij heeft het moeilijk om doorheen deuren te wandelen ·         Hij kijkt altijd door het raam naar straat, ook als de rolluik af is Leuke weetjes van Bruja, één week met Miguel ·         Zij is jaloers en vraag om meer aandacht ·         Zij eet beter én meer ·         Zij heeft weer in haar mand geplast nadat we ’s nachts de drinkbak vergaten te ledigen ·         Eerst liet Bruja aan Miguel horen dat hij niet bij haar mocht liggen in de zetel. Nu legt Miguel zich express in de hele lengte van de zetel zodat Bruja er niet bij kan.        (Beiden willen niet in de mand liggen omdat het kussen ontbreekt. Het moet gewassen worden, hé Bruja?!)

Fun facts from a week with Miguel ·         He snores ·         He dreams a lot ·         He wags his tail when we get up ·         He has difficulty to walk through doors ·         He always looks through the window towards the street, even if the shutter is down Fun facts of Bruja, a week with Miguel ·         She is jealous and asks for more attention ·         She eats better and more ·         She has peed in her basket after we forgot to empty the drink bowl before going to sleep ·         First Bruja didn’t allow Miguel in the couch by barking. Now Miguel lays on purpose in the whole length of the seat so Bruja can not join.        (Both don’t want to lay in the basket because of the lack of the pillow. It needs to be washed, right Bruja?!)

Before Miguel uses his full length to give Bruja some of her own medicine

Happy Easter!

Net toen ik de vorige blog postte, kwam Tom binnen met zijn werkkleren… en ja, Miguel begon te grommen en te blaffen. We waren al gewaarschuwd, Glenn, opvang baasje had dit ook eerder meegemaakt. Gelukkig reageert Miguel heel goed op de stem. Veel beter dan Bruja deed in den beginne. Martine heeft de noodzakelijke eerste stappen heel goed aangeleerd. Miguel is nog wat schichtig op Tom. Hij loopt eerder naar mij toe dan naar Tom. 2x hield Tom Miguel tegen en begon hem te aaien en heel rustig aan te spreken. Miguel vond het maar niks, zijn staart zat hoog tussen zijn poten, maar hij onderging het. Tom wou zo tonen dat hij niets kwaad in zich had. Blijkbaar heeft het zijn vruchten afgeworpen, de volgende dag kwam Miguel hem tegemoet op de stoel en vroeg om aandacht! De paasklokken hebben Miguel extra zelfvertrouwen geschonken. Samen met Bruja zat ik op de zetel te knuffelen. Miguel stond erbij en keek er naar. Toen kreeg ik telefoon en moest ik het knuffelen even laten. Miguel besloot dat dit het moment was om zich ook in de zetel te zetten. Daar zat ik dan: op het uiterste puntje van de zetel, aan de telefoon en twee Galgo’s aan mijn zij. Hun borstkas was hoger dan mijn hoofd en ze zochten plaatsje. Miguel gooide zich neer tegen mij aan en Bruja moest uit de zetel. Dit is de eerste dat hij met zijn hoofd leunend op mijn schoot, tegen me aan kwam liggen. Vrolijk Pasen iedereen!

Just when I posted the previous blog, Tom came in with his work clothes and ... yes, Miguel started growling and barking. We had been warned for this type of behavior. Glenn, the foster dad, had also experienced this situation.  Fortunately Miguel responds very well to the voice. Much better than Bruja did in the beginning. Martine has taught the necessary first steps very well.  Miguel is still a bit nervously because of Tom. He rather walks up to me than to Tom. Tom held Miguel 2x against him and began to stroke him and spoke to him softly. Miguel did not like this, his tail was high between his legs, but he underwent the strokes. Tom wanted to show that he has nothing evil in him.  Apparently it had been fruitful, the next day Miguel came to meet Tom on the chair and asked for attention!  The Easter bells has given Miguel extra confidence. Together with Bruja I was sitting on the seat, cuddling. Miguel stood there and looked at it. Someone phoned me and I had to stop cuddling. Miguel decided that now was the time to join on the seat. There I was: on the tip of the seat, on the phone and two Galgos by my side. Their chest was higher than my head and they were looking for a sitting place. Miguel threw himself down against me and Bruja had to leave the seat. This is the first that he lays beside me with his head leaning on my lap. Happy Easter everyone!

En de eerste wandeling met zijn drietjes is een feit! Het moet een gek zicht geweest zijn, niemand van ons was gewend aan de andere. Bruja en Miguel roteerden rond me; dan van links naar recht en voor naar achteren. Ik moest maar volgen met de riemen, niet simpel! Dat gaat nog een leerproces worden. In het begin trok Miguel wel, maar op het einde van de wandeling had al een routine beet, waardoor hij niet meer zoveel trok. Onderweg zagen we mensen de auto’s wassen, een kleine jongen op een geautomatiseerde jeep rijden, een poes, een opvliegende vogel… Zowel Bruja als Miguel keken ernaar en dat was het. Ze trokken niet harder, vertoonden geen angst. Enkel voetstappen achter Miguel stellen hem op zijn ongemak. Dan kijkt hij meer dan eens achterom. Nogal vervelend als je de pas erin zet. Binnen de kortste keren botste ik op hem. In huis is hij echt gemakkelijk. Na de ochtend en avonddrukte leg hij zich rustig in de zetel. Bruja laat Miguel niet mee in de mand slapen. Ze laat haar ongenoegen horen als Miguel aanstalten doet om haar te vergezellen. Gelukkig respecteren ze elk hun eigen etenskom. Bruja moet ik nu tegenhouden om te eten in plaats van te motiveren! Ze eet nog steeds traag, maar heeft toch een volledig portie sneller binnen dan ervoor. Maar aan de snelheid dat Miguel eet (als hij op zijn gemak is) kan Bruja toch niet tippen.

And the first walk with the three of us is a fact! It must have been a crazy sight, none of us was accustomed to the other.  Bruja and Miguel rotated around me, from left to right and front to back. I just had to follow with the belts, not easy! That's still a learning process.  Initially Miguel pulled on the leash, but at the end of the walk he had a routine and didn’t pull that much.  We saw people washing cars, a small boy driving an automated jeep, a cat, a feisty bird ... Both Bruja as Miguel looked at it and that was it. They didn’t pull and showed no fear.  Only footsteps behind Miguel set make him nervous. Then he looks back more than once. Quite annoying if you have firm walking tempo. In no time I bumped into him.  At home he is really easy. After the busy morning and evening he lays quietly in the seat. Bruja won’t let Miguel in the basket. She shows her displeasure with a bark when Miguel tries to join her.  Fortunately, they respect their own bowl of food. Now I have slow down Bruja instead of motivating to eat! She still eats slow, but eats a full bowl more quickly than before. But the speed that Miguel eats (if he is at ease) Bruja can not match.

Als ik mij op een stoel zet, komt Miguel heel gemakkelijk naar mij toe. Eens ik opsta, volgt hij nerveus de tegenovergestelde route. Tom vertrouwt hij minder dan mij. Steeds gaat hij lopen van hem. Maar hij blaft niet op hem of toont ander vervelend gedrag. Hij heeft echt tijd nodig. In de tuin kwam de buurvrouw kijken (oh, wat verlang ik toch naar de nieuwe, niet doorzichtbare schutting!) Miguel begon te blaffen, hij wenste geen pottekijkers. Ik corrigeerde hem met mijn stem, maar in mijn hoofd dacht ik: “Good boy!”

If I am on a chair, Miguel comes easily to me. Once I get up, he nervously follows the opposite route. Migul trusts Tom less than me. He always goes away from Tom. But Migeul does not bark at him or shows other annoying behavior. He really needs time.  In the garden, the neighbor watching (oh, how I long for the new fence, where you can not see trough) Miguel began to bark, he did not want any people hiding and staring at him. I corrected him with my voice, but in my head I thought: "Good boy!"

Meet Miguel!

Zo, hier is ‘ie dan! Miguel! Een kleine vergelijking tussen Miguel & Bruja: Hij – Zij Wit (roomkleurig) – zwart Staart – stompje 5kilo meer – 5cm meer Dan stoppen de tegenstellingen. Zowel Bruja als Miguel zijn samen gered van een dodingstation in Sevilla. Wat ze meegemaakt hebben, weet niemand. Maar de littekens op beiden verraden de trauma’s. Bij de beslissing in november 2011 om een Galgo te adopteren, stond Bruja op nummer één en Miguel op plaatsje 2 van de verlanglijst. Even was er commotie om Bruja, zodat Miguel nummer één zou worden. Puntje bij paaltje ging Bruja toch mee naar huis. Enkele tijd later werd Miguel geadopteerd in België. Helaas mocht het niet baten en kwam hij onverwacht in opvang bij Martine, jawel de opvangmama van Bruja! Aangezien we elkaar wekelijks ontmoeten met de honden, zagen we Miguel. Op één of andere manier lag hij ons toch nauw aan het hart. En toen stelde één vraag alles in werking: To Miguel or not to Miguel, that’s the question! En na anderhalve week stapten we in de auto en vertrokken met zijn drieën naar Miguel! Eerst lieten we even ze uitrazen op de Teut. Zo konden de honden rustig vertoeven in het huis van Martine, terwijl wij de papier in orde konden maken. Om 22.30 vertrokken we richting thuis. In de auto is Miguel echt wel top: hij hijgt niet, geen gezever, geen gedraai. Bruja daarentegen… Omdat de koffer voller was met zijn tweetjes, bewoog ze niet zo veel. Tegen het einde van de rit was ook zij rustiger.

So, here he is! Miguel! A comparison between Miguel & Bruja: He - She White (cream) - black Tail - stump 5kilo more - 5cm more There stop the contradictions. Both Bruja as Miguel are rescued from a dog pound in Seville. What they have been trough, nobody knows. But the scars on both betray the trauma. With the decision in November 2011 to adopt a greyhound, Bruja was at number one and Miguel was the second on the wish list. In the beginning there was discussion who would adopt Bruja, so Miguel would be number one. Eventually we could adopt Bruja. Sometime later, Miguel was adopted in Belgium. Unfortunately it could not be and he came unexpectedly into the care of Martine, yes where Bruja also had been! As we meet Martine weekly with the dogs, we saw Miguel. One way or another he was still dear to us. And a question started everything: “To Miguel or not to Miguel, that's the question!” And after ten days we got into the car and left with the three of us to Miguel! First we let them just blow off steam at the Teut. So the dogs could stay calm in the house of Martine, while we could make the paper in order. At 22.30 we left. In the car Miguel is really calm: he doesn’t gasp, drools or moves nervously. Bruja on the other hand ... Because there was little room, she moved not so much. By the end of the ride she was calmer.



Vooraleer we thuis binnenstapten, lieten we ze nog in de tuin los. Miguel was al enthousiast om alles te markeren, te plassen en ook ineens te poepen! Het was wel zeer losse stoelgang, maar de stress zou daar wel een rol in spelen. In huis draaide Miguel wat rond, beetje zijn plaats zoeken. Eerst zette hij zich in de mand, bijna op Bruja. Dat vond hij maar niets, dus weer aan’t rond triepelen. Hij had weinig oog voor de frettenkooi. En toen we hem een fret ‘aanboden’, ging hij gewoon achteruit. Hetzelfde gedrag als Bruja. Dat gaf al een eerste positief teken. Miguel hield zich wat afzijdig, met heel veel moeite konden we hem strelen, maar nog steeds bibberde hij en stak de staart tussen zijn benen. Tom besloot weer een nacht in de zetel door te brengen, Miguel in de mand en Bruja in de zetel.

Before we stepped into the home, we let them loose in the garden. Miguel had been eager to highlight anything, to urinate and defecate at once! It was very loose stools, but blame the stress. Miguel sniffed around in the house. First he sat in the basket, almost on Bruja. But that he found nothing, so again turning around. He had little regard for the ferret cage. And when we  'offered' a ferret, he just went backwards. The same behavior as Bruja. This gave a first positive sign. Miguel kept himself somewhat apart, with great difficulty we could caress him, but still he shivered and put his tail between his legs. Tom decided to spend another night on the couch, Miguel in the basket and Bruja in the other couch.

Dad sleeping on the couch...

’s Morgens verliep vlot. Miguel volgde mijn schaduw overal. Bij het buitenlaten gaat alles vlotjes. Stoelgang had al meer consistentie, jeuj! Mijn angst over het gebrek van een boom in de tuin was ongegrond. Miguel plast al staande op vier voeten. Gewoon even stilstaan en alles laten lopen. Handig zeg! Toen ik vertrok naar het werk, lag Bruja rustig in de mand en Miguel rustig in de zetel…totdat ik ritselde met de verpakking van de dentastix. Jep, nog een dentalover erbij! Rustig liet ik ze knagen, voorzag eten en prevelde een schietgebedje opdat ze niet in huis zouden plassen. ’s Avonds merk ik al een verschil. Hij kwam zelf om aandacht vragen! Ik zat op de stoel en hij legde praktisch zijn hoofd op mijn schoot. Ook kon ik zijn slaap uit de ogen wrijven. En geen markeringen in de living! Brave jongen en meisje! De voeding van ’s morgens was op. Net heeft hij zijn tweede portie met tafelrestjes ook opgegeten.. jaa, komt allemaal in orde!

Everything in the morning went smoothly. Miguel followed my shadow everywhere. When let outside, everything goes smoothly. Stool had more consistency, jeuj! My fear about the lack of a tree in the garden was unfounded. Miguel urinates while standing on four feet. Just stop, let everything run. Convenient! When I left for work, Bruja lay quietly in the basket and Miguel quiet on the couch ... until I rustled with the packaging of the dentastix. Yeah, a dentalstixlover again! Quietly I let them gnaw, provided food and muttered a quick prayer that they would not pee in the house. In the evening, I notice a difference. Miguel himself came to ask for attention! I sat on the chair and he put his head practically on my lap. He let me rub the sleep out of his eyes. And no markings in the living room! Good boy & girl! The food of the morning was gone. Someone ate well J. He has eaten his second portion of food with table scraps too .. yah, we will be all right!