Een buitengewone hond, een buitengewoon verhaal!

Wat vooraf ging: Op de dierenhappening 2011 waren we de vrijwilligers van de Frettenark vzw. Na onze werkshift hadden Tom en ik vrije tijd om de andere standen te bekijken. Zonder afgesproken te hebben bleven we beiden automatisch staan bij standjes die honden in nood hielpen. Vooral organisaties die windhonden in nood hielpen hadden onze extra aandacht. Zo hielden we ook stop bij El Galgo Senior. Iets aan deze stand hield ons langer vast. Was het de goede uitleg van Martine of waren het de lieve snoeten die smeekten om aandacht? We waren verkocht en wouden nog meer weten. Toen we hoorde dat Galgo’s eigenlijk luie honden waren, veranderde ons besluit. Ons gespreksonderwerp was voor de komende dag gezet: adoptie van een Galgo. Al meer dan een jaar liepen we met dit gedacht rond, maar dachten te wachten tot we geen fretjes meer zouden hebben. Maar nu konden we een Galgo een nieuw leven aanbieden! Elke dag checkten we onze email. Danny beantwoordde onze vragen en hij hield ons op de hoogte. Ondertussen maakten we elk apart een top 3. Ik moest niet twijfelen over mijn eerste keus. Sinds ik Bruja gezien heb op de beurs, was ik verkocht. En mijn liefde werd versterkt door de informatie die terug te vinden was op de EGS site. Toen ik de blog vond van Martine over Bruja, had ik over niets anders! Tom was gereserveerder. Hij wachtte af. De uiteindelijke top 3 bestond uit Miguel, Bruja en Ruanna. Danny liet weten dat Ruanna al gereserveerd was, dus slonk het tot Miguel en Bruja. Op de blog las ik dat Bruja ging meewandelen in Mielen boven Aalst en dat ze zou vertrekken met haar nieuwe baasjes. Dit nieuws maakte me onzeker. Ons was niets verteld of we graag haar mee zouden nemen na de wandeling. Dit betekende dat er andere mensen waren die haar zouden adopteren. Ik was erg teleurgesteld. Ondertussen kreeg ik het spijtige nieuws dat mijn opa in slechte gezondheid was en op zaterdag middernacht kregen we het verlossende telefoontje. Opa was heengegaan, rustig en zonder pijn. We voelden zowel opluchting omdat de man niet meer moest lijden, maar ook verdriet omdat hij niet meer in ons midden was. Ik hoopte mijn zinnen te verzetten op de volgende dag. We gingen met Eva, de hond van Tom’s ouders, meewandelen ten voordele van EGS. Het was een frisse en stevige wandeling. Eva was braaf. Maar zowel Tom als ik keken vaak naar Bruja. Ze was zo mooi en liep zo braaf langs Martine. Na de wandeling konden we nader kennis maken met Pat. Een fantastische vrouw! Zij vroeg ons nog naar onze keuze. Bleek dat Ruanna niet meer gereserveerd was, maar dat Miguel een betere keus voor ons zou zijn. Maar ik vertelde dat Bruja mijn topfavoriet was. Waarop zij prompt zei: “Hold on. Be right back”, en wegliep. Toen kwam zij ons vertellen dat een adoptant wegviel, maar dat er nog iemand was. En weer was ze weg! En weer kwam ze terug met de mededeling dat ook de twee adoptant het af liet weten. Ik reageerde op het nieuws met enkel: “You made my day.”. Ik kon niets meer zeggen want mijn ogen vulden zich met tranen. Ik was zo gelukkig dat uiteindelijk Bruja toch naar ons mocht komen en met een emotionele zaterdag achter de rug, kon ik de stortvloed niet meer tegenhouden. Mijn excuses voor iedereen die zich er ongemakkelijk door voelde, maar het kon me op dat moment niet schelen. Wij zouden Bruja adopteren! Na de wandeling kwam Danny nog even de tuin inspecteren, de papieren werden getekend en ’s avonds werden de contactgegevens doorgegeven van Bruja haar gastgezin. Meteen hebben we gemaild met de vraag of we haar zo snel mogelijk in ons gezin mochten opnemen. Spannend!

Previously: During the “Dierenhappening 2011” we were volunteers of the Frettenark vzw. After our work shift Tom and I had some free time to see the other organizations. Without any spoken agreement, we automatically stood still with organizations that helped dogs in need. Especially organizations that helped Greyhounds, received our extra attention. So we also stopped at El Galgo Senior. Something kept us longer. Was it the good explanation of Martine or were it the sweet dogs who begged for attention? We were sold and wanted to know more. When we heard that Galgos were lazy dogs, changed our decision. Our topic of discussion for the next days was set: adoption of a Galgo. More than a year we walked around with this thought, but we would wait until we had no more ferrets. But now we were convinced that we can offer a new life to a Galgo! After contacting EGS we checked our email every day. Danny answered our questions and kept us informed. Meanwhile, we made each a top 3. I didn't have any doubts about my first choice. Since I had seen Bruja on the “Dierenhappening”, I was sold. And my love for her was reinforced by the information that was found on the EGS site. When I found the blog of Martine about Bruja, I talked about nothing else! Tom was more reserved. He waited. The final top 3 consisted of Miguel, Bruja and Ruanna. Danny let us know that Ruanna was already reserved, so it would be between Bruja and Miguel. On the blog I read that Bruja would walk along in Mielen boven Aalst and that her new owners would take her home after the walk. This news made me uncertain. No one asked us if we wanted to take Bruja home with us. This meant that there were other people that would adopt her. I was very disappointed. Meanwhile, I got the sad news that my grandpa was in bad health and on Saturday midnight we got the redemptive call. Grandpa was gone, quietly and without pain. We felt both relief because the man had no longer to suffer, but also sadness because he was no longer here. The next day we went with Eva, the dog of Tom's parents, for a walk for the benefit of EGS. It was a bright and brisk walk. Eva was good girl, but Tom and I often looked to Bruja. She was so beautiful and followed Martine obedient. After the walk we got acquainted with Pat, the beneficent. A fantastic woman! She asked what our choice was. Eventually Ruanna was no longer reserved, she said, but Miguel would be a better choice for us. But I told her that Bruja my top favorite. She suddenly said: "Hold on. Be right back ", and walked away. Then she came to tell us that an adopting parent dropped out, but that there was still someone. And again she was gone! And again she came back with the information that the other adopting parents also dropped out. If we wanted, Bruja could be ours. I responded to the news with just: "You made my day." I could say nothing more because my eyes filled with tears. I was so happy that finally we could adopt Bruja and after an emotional Saturday, I could not stop the tears. My apologies to anyone who felt uncomfortable, but I couldn’t care at that time. We could adopt Bruja! After the walk Danny came to inspect the garden, the papers were signed and in the evening the contact data was passed from Bruja her host family. We have emailed immediately with the question when we could include Bruja in our family, as soon as possible ofcourse. Exciting!